Wij kennen de adreswijzigingen wel,
die via de brievenbus bij ons binnenvallen.
Maar stel dat God zou verhuizen,
wat voor kaartje zou Hij dan versturen?
En toch deed Hij exact dat op de Pinksterdag!
Pinksteren is een feest dat je niet los kan en mag koppelen
van de geschiedenis die God met de mensheid heeft.
Die geschiedenis kent een mooi begin in een prachtige tuin,
waar God en mens een eenheid waren.
Iedere avond wandelde God met de mens
en er was nooit iets tussen hen.
Totdat de mens in zonde viel en er een grote scheiding plaatsvond.
De mens vertrok uit de aanwezigheid van God
en de afstand was onoverbrugbaar.
Toch laat God zich vinden in die tijd na de zondeval.
Enkelingen vinden God en wandelen met Hem, zoals Henoch en Noach.
Maar het merendeel van de mensheid keert zich af van God en zoekt haar eigen weg.
Totdat God een stap neemt en een plan tot redding in gang brengt met Abraham, die zo'n goede relatie van vertrouwen met God heeft dat God hem zijn vriend noemt.
Maar ook voor Abraham was God een God ver weg in de hemel, Die hem zo nu en dan een enkele keer bezocht.
Uit Abraham komt een heel volk voort die ook vrienden van God kunnen worden.
Dit volk wordt bevrijdt uit slavernij en God gebruikt een enorme windvlaag om een pad door de zee te banen en vervolgens leidt God dit volk door een vuurkolom en woont hij bij de mensen in een tent en later een tempel. God is een stap dichterbij.
Hij is niet langer ver weg, maar is nu bij de mensen en laat zich vinden in de woorden van leven, zoals Hij de wet noemde die Hij aan Mozes gaf.
Maar het is moeilijk de wet te houden, laat staan te vervullen.
En God besluit zelf onder de mensen te gaan wonen.
In Jezus wandelt Hij op aarde en woont onder ons.
God is niet meer bij de mensen maar is onder de mensen en een van hen.
En Jezus laat zien dat Hij werkelijk God is door de genade van God aan de mensen te laten zien.
Sterker nog Hij betaalt de prijs die nodig is om weer vrienden met God te worden, zoals in het begin.
Die prijs betaalt Hij met zijn eigen leven, zijn eigen bloed.
Dan tussen Pasen en Hemelvaart vertelt Jezus wonderlijke zaken aan zijn volgelingen:
"Jullie moeten wachten op de belofte van de Vader".
"Wat is dat?" "Dat zien jullie wel als Hij komt. En als Hij komt zul je kracht ontvangen"
"Voor wat?" "Dat zal de Trooster je wel duidelijk maken!" "Wie???"
En voor het allemaal duidelijk is, verdwijnt Jezus in de wolken en blijven die volgelingen met een hoofd voor raadsels achter.
Ze besluiten gehoor te geven aan de instructies en sluiten zich op.
Na tien dagen gebeurt er plotseling iets heel wonderlijks. Maar toch iets dat ze herkennen.
Allereerst steekt er een windvlaag op. Wind? Het teken van Gods bevrijdende kracht, zoals bij Mozes en doortocht bij de Rode Zee.
Het wordt sterker en een vuur komt in hun midden.
Ook dat herkennen de volgelingen als een teken van Gods aanwezigheid in de exodus door de woestijn.
Maar dan gebeurt er iets heel bijzonders: de vuurbal verdeelt zich over alle aanwezigen.
Niet een uitgezonderd. Het is of God wil zeggen: "Ik woon niet meer ver af.
Ik woon ook niet meer in een tabernakel, of bij of onder de mensen.
Ik woon nu in de mensen, die door mijn Zoon tot Mij komen"
Pinksteren is een feest. Het feest van de Geest van God, die ons niet langer wezen laat zijn maar het mogelijk maakt op ieder moment,
24 uur per dag met God te mogen optrekken, als een vriend.
Sterker nog, wij mogen zonen van God worden en het leven van God de Vader verspreiden.
Dat is waar Paulus het over heeft in Romeinen 8.
Die Geest die in de mensen woont en zichtbaar wordt.
GOD IS VERHUISD!!
Hij woont voortaan in mensen en de schepping ziet met reikhalzend verlangen uit
naar het zichtbaar worden van het verhuiskaartje in jouw en mijn leven(Rom 8:19).
Henk Rothuizen
