Ik had de mij bekende boeken over lofprijs al gelezen.
Ik wist wat de Bijbel zelf over dit onderwerp zegt.
Ik had de ene prediker na de andere horen zeggen
over de wonderbare macht,
die er gelegen is in het loven en prijzen van God in en voor alle dingen.
De moeilijkheid was dat ik het niet werkelijk geloofde.
Op papier leek het allemaal prachtig, maar het was toch niet reëel om God te danken voor een verstopte riolering, een lege accu of de ziekte van een kind.
Bovendien, hoe kon ik God loven en prijzen als ik inwendig alleen maar boosheid, bitterheid en wrok voelde.
Dat zou toch je reinste huichelarij zijn.
Ik had de diverse bijbel gedeeltes gelezen en nog eens overgelezen: Maar ik kon het er maar niet mee eens zijn.
Mijn hemelse Vader had een heel eenvoudige manier om met mijn koppigheid om te gaan.
Hij bracht mij geestelijk op een plaats, waar het enige wat ik kon doen, was, de weg te gaan, die Hij voor mij uitgestippeld had.
Het leven werd plotseling in veel opzichten heel moeilijk.
Onze oudste zoon kreeg een darmontsteking - een slepende, vervelende ziekte, die hem maanden lang plaagde.
Mijn man besloot van betrekking te veranderen en had grote moeite iets anders te vinden.
We verloren geld op de effectenmarkt.
We moesten ons geriefelijke huis verlaten en verhuizen naar een huurkazerne, waar alles even vuil was.
Later trokken we bij familie in en maandenlang leefden we onder spanning
die ontstaat als twee gezinnen onder hetzelfde dak proberen te wonen.
Ik bracht het er onder die spanning niet best af.
Daar had ik nu een prachtige gelegenheid om tegen ongelovigen te getuigen van de macht van Jezus Christus en ik “liet verstek gaan”
Ik had al moeite genoeg om zelf mijn hoofd boven water te houden.
“Heer”, bad ik herhaaldelijk, “help mij!
Hoe kom ik hier doorheen?” En zo zeker als God getrouw is, zo zeker kwam het antwoord: “Loof en prijs je Vader voor alles”.
“Vader, dat meent U toch niet! Ik kan U prijzen voor alle goede dingen…maar voor deze troep? Hoe zou ik dat kunnen?”
Er kwam geen verklaring - alleen de zacht herhaalde eis:
Een toenemende verbittering en wrok tegen mensen en omstandigheden dreigde me te overweldigen.
Wekenlang huilde ik mezelf in slaap. Ik vroeg me wel eens af of een zenuwinzinking op die manier begon en ik werd bang.
Toch bleef de stem uit de hemel steeds hetzelfde:
Daarom begon ik in mijn wanhoop, hoewel ik het zelf dwaas vond:
“Vader, ik dank U voor alle dingen in mijn leven, de grote en de kleine,
zowel voor de dingen, die mij goed lijken als voor die, die in mijn ogen verkeerd zijn.
Want ik weet dat alle dingen moeten medewerken ten goede.”
Het was het gemakkelijkst zo op het algemeen vlak te blijven, maar het was niet genoeg.
Daarom begon ik een lange lijst van grieven samen te stellen uit het verleden
en uit het heden, de werkelijke en de vermeende, waarover ik geklaagd had.
Dit werd mijn fundament voor lofprijs. “Dank u, Vader, voor mijn man, zoals hij is met zijn sterkte en zwakheden”.
De eerste keer dat ik het zei, meende ik het niet.
Na al die jaren zou ik nog zoveel dingen in mijn man anders willen hebben.
Maar ik zei het toch en begon er aan toe te voegen:
“Dank U voor zijn liefde en geduld.” Het was gemakkelijker als ik begon met
de ogenschijnlijk goede dingen. Maar daar kon ik het niet bij laten, ik moest verder gaan.
“Dank U voor de lege accu en dank U dat hij hem nog steeds niet heeft laten vullen.
Dank U dat hij zo traag in die dingen is ”Heer, ik loof en prijs U voor het verlies van ons huis,
en voor de vier maanden samenwoning met familieleden.
Dank U voor de zuster - ik ken zelfs haar naam niet - die zoveel praat.”
Zo ging ik dagenlang door en iedere dag voegde ik nog punten aan de lijst toe,
vooral moeilijke punten. Ik ging door in het verleden, greep ieder bitterheid,
ieder gevoel van wrok, ieder niet vergeven verkeerdheid, ieder omstandigheid die was blijven knagen, aan en zette ze om in lofprijs.
De feiten van het heden en de zorgen voor de toekomst behandelde ik op dezelfde manier.
Binnen niet al te lange tijd vonden er verschillende veranderingen plaats.
In de eerste plaats ontdekte ik dat zo'n lofprijs helemaal niet huichelachtig was.
Als ik er stem aan gaf, gaf God er betekenis aan.
Toen kwam er een nieuw gevoel van zijn tegenwoordigheid, reëler dan ooit tevoren.
Hij was de God die woont op de lofzangen van zijn volk. Psalm 22:4
“Dankt te allen tijd in de naam van onze Heer Jezus Christus God de Vader voor alles” Efeze 5:20
“Dankt onder alles, want dat is de wil Gods in Christus Jezus ten opzichte van u” Thess. 5:18
“Loof en prijs………voor alles! “Loof en prijs……in en voor alle dingen!
Soms ontdekte ik hoe God een persoon of een omstandigheid gebruikte om het schijnbaar kwade ten goede te keren.
De nare plaaggeest, die mijn zoon op school het leven bedierf, leek echt een onnodig kwaad te zijn.
Totdat mijn zoon deze jongen bij de Heer bracht en voor zichzelf de waardevolle les van de kracht van het gebed leerde.
Soms zie ik hoe dwaas ik vroeger was, b.v. als ik klaagde wanneer mijn man vuil goed op de vloer liet slingeren.
In plaats daarvan dank ik nu dat ik nog een man heb. Soms begrijp ik er totaal niets van, maar toch breng ik mijn lofoffer,
want ik weet dat Gods wegen hoger zijn dan de mijne en misschien zal ik op sommige problemen helemaal geen antwoord krijgen.
Langzamerhand vond er diep in mij een genezing plaats. Oud zeer, dat mij jarenlang vervolgd had, was verdwenen.
Bitterheid, die diepgeworteld en afschuwelijk was, is nu ontworteld en dood.
Mensen, aan wie ik nooit zonder ergernis kon denken, zijn nu een deel van mijn lofprijs geworden.
Vroeger beschouwde ik alles wat mij verkeerd leek als komende uit het rijk van satan. Geen wonder dat bitterheid en wrok groeiden .
Maar als ik inzie dat alles tot Gods domein behoort - OMDAT IK VAN HEM BEN -
en Hem voor alles loof en prijs, dan is er geen vijandelijke grond waarin bitterheid en wrok kunnen gedijen.
Ofschoon mijn omstandigheden niet veranderd zijn, ben ik het klaarblijkelijk wel.
En zo ben ik nog een stem meer, die vol overtuiging uitroept: “Prijs God, beide IN en VOOR alle dingen.
Ook al is het een tijdlang heel onplezierig geweest, ik dank God dat Hij me genoeg liefhad om me op die plaats te brengen, waar ik deze les moest leren.
Jeri Marsh
