Ik heb vandaag toegezien toen een boer zijn land ploegde.Het malse groen van het veld en de verdorde wingerd die reeds vrucht gedragen had en de tere scheutjes
die te laat waren opgekomen allemaal vielen onder de onverbiddelijke kouters van de tractor.
Hoe kaal en donker zag het veld er toen uit. Er was alleen nog één strook groen overgebleven.
Maar de tractor reed ook daar op af en meedogenloos werd de grond omgewoeld
Alleen zwarte aarde bleef over, omgewoeld opengereten.
Gekerfde, gekneusde grond.
Ik dacht er aan hoe diezelfde aarde de planten die haar toevertrouwd waren geweest, zorgvuldig had gevoed. Onzelfzuchtig had ze al haar krachten afgegeven en de boer een rijke oogst bezorgd.
En nu ze alles had opgeofferd, nu moest ze de onbarmhartige geest van de ploeg verduren.
En toch, in dat open gebroken veld lag het geheim van de volgende oogst.
Braambessen kunt u plukken in de weiden en kettinkjes van madeliefjes kunt u rijgen waar het gras
op onberoerde, harde grond groeit.
Maar de oogst het volle voedzame koren komt van de aarde,
die de kouters van de ploeg heeft gevoeld.
Ik zag het aan en vroeg mezelf af.
Is het leven alle pijn en verdriet waard?".
En ik moest daarop bevestigend antwoorden.
Het lijden heeft waarde voor het heden en voor de toekomst voor vandaag en voor de eeuwigheid.
De Man van Smarten. met de doornenkroon op het hoofd en de doornagelde handen had
Zich overgegeven om te lijden en om die reden bezit ik nu het eeuwige leven.
Toen ik hieraan dacht bad ik: "Heer. hier ben ik, ga Uw gang". Want ik weet dat Zijn liefde ver boven alle liefde uitgaat en dat Hij niet zal toelaten dat wij zonder noodzaak pijn moeten verduren.
0 Heilige Geest, laat Uw ploeg maar gaan over de akker van mijn leven.
Er is nog zoveel van mezelf dat begraven en zoveel van U dat gezaaid moet worden.
D. M. Stewart :
